Bago Matapos ang Gabi (Part 11)

Kailangan ko ng kausap. Kailangan kong ilabas ang aking sumasabog na damdamin. Tinawagan ko siya sa kanyang telepono.

Me: I can't sleep. How are you? What are you doing?
Ace: Just drinking some booz here. I can't sleep either
Me: What was that all about?
Ace: What do you mean?
Me: The video
Ace: I am very sorry
Me: Sorry for what?
Ace: For not telling you everything (silence..)
Me: We have an agreement. And that's what we have agreed upon. I'm happy with what we have. Were justâ?¦..(prolonged silenceâ?¦)
Ace: I want to hear it
Me: What do you want to hear from me?
Ace: Were justâ?¦ what? Tell me what's wrong.
Me: There's nothing wrong. I understand. I really do. And if I'm in your position, I'll do the same anyway.
Ace: You didn't answered my question. Do you like me? Do you love me? Or am I just your friend? friend with benefits?
Me: What are you talking about? Are you insane? You're getting married.
Ace: I guess I was right after all
Me: Don't give me that crap.
Ace: What then? I want to hear it
Me: I don't need to answer that. And I know you know how I really feel for youâ?¦ (silenceâ?¦ voice cracking..) Does it matter now if I'll tell you that I love you?
Ace: Yes because I love you.
Me: This is not right.
Ace: But we can talk things out
Me: Are you out of your mind? It's too complicated
Ace: But
Me: Please no more buts'. I'll be leaving later and you're getting married. Knowing that you love me too is more than enough for me. (silence..)
Ace: What the fuck is happening to me? to us?
Me: Let's not talk about that. Were just making things so complicated.
Ace: Can we meet again? Even for just a few minutes?
Me: I want to see you now. We really need to talk.
Ace: I cannot stand this anymore.
Me: Me either.

Nagkita ulit kami ni Ace ng 5:00 ng umaga. Siguro ito na marahil ang pinakamabigat na usapan na nangyari sa amin. Parehas na nanginginig ang aming mga boses. Ang sakit sakit sa dibdib. Pilit naming tinatago ang tunay na nararamdaman sa isa't- isa. Nakita ko ang unang patak na luha na dumaloy sa kanyang pisngi. Ang sakit. Napakasakit.

Hindi ko na din napigilan at tuluyan na ding umagos ang kanina pang namumuong luha sa aking mga mata. Hindi kami nakapag-usap ng maayos. Ang hirap. Parang walang tamang salitang lumalabas sa aming mga bibig. Siguro ang tama lang nuong mga oras na iyon ay ang mga katagang I love you.

Patuloy pa din ang pagbuhos ng luha sa aming mga mata. Siguro ang mga ito na lamang ang sumasagot sa tunay na nararamdaman naming dalawa. Mahirap. Masakit. Pagod na akong umiyak at marahil siya rin. Kitang kita ko sa kanyang mga mata na pagod na pagod na din siya kaya iyon ang naging desisyon niya sa buhay.

Ngayon alam ko na ang kasagutan. Kailangan naming tanggapin kung ano man ang mangyayari sa aming buhay. Siguro ganuon nga kami ni Ace. Mahal mo, mahal ka ngunit hindi talaga kayo para sa isa't isa. Ito marahil ang kapalaran naming dalawa. Natapos ang aming usapan na may bigat sa aming mga puso. Kailangan naming maghiwalay para sa ikakatahimik ng lahat.

Kailangan niyang magka pamilya at ako nama'y kailangang hanapin ang buhay sa ibang bansa. May dahilan ang lahat kaya nangyari sa amin ito. Mahirap man talikuran ngunit iyon ang nararapat. Iyon ang dapat. Ngayon na andito na ako ulit sa America, kailangan kong buksan ang panibagong kabanata sa aking buhay. Ngunit magsahanggang ngayon, patuloy pa rin kaming naguusap kahit milya milya na ang layo. Pilit din naming ginugunita ang mga maiinit na sandali na pumukaw sa aming dalawa.

Pati na din ang mga kuwentuhan, tawanan at asaran na lalong nagpatibay sa aming pagsasamahan. Hanggang ngayon patuloy ko pa rin pinanunuod ang flash disk na ibinigay niya sa akin. Nuong una, luha ang pumapatak sa aking mga mata. Luha ng pagmamahal at panghihinayang.

Siguro dahil natanggap ko na na hindi kami talaga para sa isa't isa, ngiti na ang nakikita sa aking labi. Masarap din kasing malaman na mahal ka ng mahal mo kaya naging madali para sa akin na tanggapin ang lahat. Masaya ako sa mga sandaling nagkasama kaming dalawa. Masaya ako at may nakilala akong isang katulad niya. Masaya ako dahil alam ko at alam din niya ang halaga namin sa isa't isa. At higit sa lahat masaya ako para sa kanya at ilang buwan na lamang ay ikakasal na siyaâ?¦.

The End

Salamat sa pagpublish ng story ko...

-Bhenski

Share